zaterdagochtend 22 oktober

Dag lieve luitjes,

Ik heb genoten van mijn vrije vrijdag; jullie (dwz de onderwijsmensen) beginnen waarschijnlijk aan de herfstvakantie.
Na mijn heerlijke weekend in Sidemen, was het “hoogtepunt” van de afgelopen 2 weken het bezoek van de hoogste politiebaas (police chief) afgelopen woensdag. SMA 2 waar ik les geef is blijkbaar hèt voorbeeld voor de regio hoe je onderwijs aanbiedt waar kinderen zich veilig voelen en waar ze al hun talenten kunnen ontplooien. Jammer genoeg ligt de nadruk meer op alle extracurricular activities dan op de kwaliteit van het onderwijs. Hoe groter de prijzenkast, hoe hoger het aanzien. Ik ben al niet meer verbaasd dat de kinderen elke dag om 7.00 op het schoolplein in het gelid staan voor mededelingen, zang en gebed, maar ik zag nu ook alle docenten buiten waarvan de mannen met das. Of het nu om een vergadering, een bezoek van een belangrijk iemand is, je hoort het pas als je op school komt. Dus opeens ging iedereen stram in het gelid staan. He’s coming… (Net of sinterklaas in aantocht was.) Na afloop van de toespraken (mijn hemel, wat kunnen Indonesiërs ongelooflijk ellenlange verhalen afsteken) en het aanhalen van de pancasila, haalde de principal me naar voren en liet me met de chief kennis maken (want goede reclame, want kijk, wij werken met buitenlandse vrijwilligers) en moesten er foto’s gemaakt worden. Ik voelde me zeer opgelaten. Zo stram als de kinderen in de zon stonden (er vielen er een paar flauw), ineens was het plein een zee van mobieltjes om dit vast te leggen. Gelukkig had ik het woensdag-tenue aan (zwarte broek en witte bloes), dus viel ik niet uit de toon.
Ik blijf me heel ongemakkelijk voelen bij zulke gelegenheden. Tijdens vorige vakanties aanschouw je als toerist met verbazing de gatherings op het schoolplein, nu sta ik er midden in en iedereen, inclusief alle docenten, klappen, zingen en schreeuwen uit volle borst de leuzen. Ik krijg daar een onprettig gevoel van. Ik heb lang met een van de docenten nagepraat, maar zij is hiermee opgegroeid en ze vindt het gewoon een eer en is er ook trots op dat ze hiervan deel uitmaakt. Het verbindt de natie. Bijzonder om dit eens mee te maken, maar gelukkig als toeschouwer.
Er zijn veel activiteiten op school, er zijn 2 nieuwe vrijwilligers gekomen uit Nederland en Luxemburg, die ik op sleeptouw heb genomen. Al na een paar dagen kwamen ze er achter dat er hier in Klungkung zelf niet veel te beleven valt. Dus die brengen dit weekend meteen in Ubud door. Twee leuke jonge meiden voor het eerst in het buitenland en voor het eerst alleen, die eigenlijk maar 4 uur per dag willen werken, omdat hele dagen te vermoeiend is in de hitte, zich eigenlijk niet goed voorbereid hebben op de plek waar ze terecht zijn gekomen. Zich ook niet verdiepen in de lesstof. Blijkbaar ben ik nog altijd te consciëntieus, maar ik zou ook niet anders willen. Ik vind lesgeven en plezier maken met de kleintjes veel te leuk.
Ik ben 2 heel oude mannen (tegen de 100) tegengekomen; de ene stond buiten het schoolterrein en riep me in het Nederlands. Hij was vies, stonk, tandeloos maar zo lief en hij zag meteen dat ik een orang belanda was. Zijn Nederlands was overigens zeer beperkt. Ik ben hem daarna nog vlak bij de compound tegengekomen, en hij wilde graag met mij op de bale bale praten, maar dat heb ik maar afgewimpeld. De andere kwam ik op de pasar tegen, zeer gedistingeerd in Balinese dracht en met hem heb ik ook een praatje gemaakt bij een bordje nasi campur. Deze mensen vinden het leuk te laten merken dat ze nog wat Nederlandse woordjes kennen.
Verder heeft de organisatie me gevraagd om langer te blijven, dus ik blijf tot 25-11 voor het project werken (was 11 november). Heel leuk, want ik ben eind november uitgenodigd voor het bijwonen van een bruiloft.
Nog één keer over de muggen: dank voor alle tips. Maar ik heb echt alles geprobeerd, ook de armbandjes, kruidenmiddeltjes, azijn, vitamines. Er is wel een lichte verbetering: de muggenbeten worden niet meer zo groot dat het wondjes worden. Nog een paar die ontaarden in wondjes, dus misschien begin ik langzaamaan wat meer gehard te worden. Ik probeer nu ook niet meer dan 3 keer te mandiën op een dag.
Voor wie herfstvakantie heeft: geniet ervan en de anderen veel werkplezier.
Een dikke knuffel en veel liefs,
Lain kali, Von