zaterdag 24 september
Blijf op de hoogte en volg Vonne
24 September 2016 | Indonesië, Ubud
Toen ik 17 september van Ubud naar Klungkung afreisde, was het de afsluiting van een hele week feesten en een nationale feestdag: Kuningang. De hele week hebben de voorouders op aarde rondgedoold en op 17 september keren ze terug naar de hemel. Er wordt dagelijks al veel geofferd, maar op die dag rennen en scooteren de vrouwen (!) zich de hele ochtend in de rondte om te offeren. Eerst op de plek waar ze wonen of werken, dan naar hun dorp en weer terug. Als ze een paar rondjes hebben gedaan, hoeven ze alleen nog maar op hun eigen erf te offeren, maar dat is ook veel trappen op en af. De 2 Ibus waar ik mee sprak waren doodmoe, kasian. De lekkernijen die je onderweg krijgt aangeboden komen van de goden.
Ik verblijf de komende weken op de compound bij de familie en elke dag start om 6.00 uur met het schoonvegen van alle bladeren van de paden (bapak) en met het maken van de offerandes (ibu). De offerandes worden overal neergelegd en natuurlijk bij de huistempel die je via de trappen bereikt. De 2 kinderen Nita en Surya worden om 6.30 door hun vader met de auto naar school gebracht. Ik word om 7.15 met de scooter opgehaald door Henna of Gede, die alletwee voor ICE werken. Ik mag niet fietsen want dat doet niemand en vindt men te vermoeiend voor mij. Lopen is een half uur, dus net iets te ver.
Nu heeft Eva 16 september een baby gekregen (zoon) en 2 dagen later is ze naar huis gekomen. Dus voor aankomst worden weer overal offerandes neergelegd (Ibu maakt een hele voorraad in de ochtend) en daarna is het een komen en gaan van vrienden en familie die allemaal iets meebrengen, vooral lekkernijen. De placenta is begraven op een mooi versierd plekje in de tuin en op die plek wordt ’s morgens en ’s avonds gebeden. In de nacht van donderdag op vrijdag is de navelstreng afgevallen, die wordt in een balletje rijst gestopt, en dat is weer reden voor een kleine ceremonie. Er is een schaal met allemaal rijstballetjes en Eva cheat een beetje zodat zij het balletje met de navelstreng krijgt. Dan krijgt de baby officieel een naam. Zijn roepnaam is Pram. Dan is het de hele vrijdagavond feest; alle familie komt weer opdraven en ook veel vrienden. Het was ongelooflijk gezellig, want iedereen wil heel graag Engels praten. Pas na middernacht keert iedereen weer huiswaarts. Ik heb vanmorgen dan ook lekker kunnen uitslapen. 35 dagen na de geboorte is er weer aanleiding tot vieren, want dat heeft de baby zich definitief goed op aarde gesetteld. En daarna ben ik even de tel kwijt wat kleine ceremonies betreft. De familiebanden zijn zeer hecht en dat is mooi om te zien, maar privacy heb je eigenlijk niet.
Een paar maanden geleden heb ik gelezen dat de Balinese vrouw aan het eind van haar leven zo’n een derde ervan besteed heeft aan offerandes.
Ik vind het bijzonder dat ik alles nu vanuit het gezinsleven kan meemaken en ik word echt beschouwd als een lid van de familie, heel lief.
Ik hoop dat de foto die ik nu meestuur wel doorkomt; ik vergeet iedere keer dat het hier allemaal langzamer gaat, dus zal ik niet te snel afsluiten.
Ik laat eind volgende week weer van me horen. Veel liefs en sampai jumpa!
-
26 September 2016 - 09:14
Astrid:
Wat lijkt me dat boeiend om zo van dichtbij allemaal mee te mogen maken. En uit jouw verslagen lees ik dat je daar ook volop van geniet! Voor ons ook heerlijk om via jou een beetje in te kunnen delen. Heb een fijne week! Woensdag, met het afscheidsfeestje van Peet, zullen we je missen, maar we weten dat jij een geweldig avontuur beleefd daar!
liefs, Astrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
