zondagmiddag, 9 oktober

Lieve mensen thuis,
Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor alle felicitaties en goede wensen. Eigenlijk besteed ik nooit aandacht aan mijn jaardag, maar om dat hier nu op Bali mee te maken was wel heel bijzonder. Ik wilde er ook geen ruchtbaarheid aan geven maar Eva heeft mijn reisdocumenten en bovendien stond het op Facebook. Henna (ICE) zei dat je het kon verbergen, maar ja, toen was het al te laat.
Toen ik dinsdagmiddag grade 4 (9-10 jr) had, werd zeer tot mijn verrassing door de groep happy birthday gezongen en kreeg ik van 3 meisjes een kadootje: een zeepje met knalrode nagellak, een zelfgemaakt bamboe vaasje met haar naam erop (Made) en een zak snoep. Zo ontzettend lief. Bij de kennismaking mogen ze allerlei vragen stellen en blijkbaar hebben ze toen ook mijn geboortedag gevraagd. Erg leuk dat ze dat onthouden hebben. Op High School heb ik niks gezegd. Omdat ook Nita, Eva’s dochter, haar balinese verjaardag vierde, werd daarom een zgn. Balinese cooking class georganiseerd. Het enige nieuwe en bijzondere voor mij was de speciaal bereide ayam. Als je hoort hoe het wordt bereid (dat duurt zo’n 7 uur), wil je het eigenlijk niet meer eten, maar ik moet zeggen heel lekker en apart van smaak. We hebben gemaakt: tempe goreng, frikadel djagung (4 bollen knoflook), ricepudding in bananeblad gewikkeld (lijkt op lontong) en petjil. Natuurlijk ontbrak de taart van Holland Bakery niet en Bintang. Voor de ICE-jongens normaal veel te duur, zo’n € 2,--/fles.

Voor deze gelegenheid mochten we de gedong van Ibu en Pak gebruiken, de grote ruimte voor hun woonvertrekken. Nita moest nog voor het eten een korte ceremonie ondergaan, vond ze niet geweldig. Oma en opa zijn zeer traditioneel en ceremonieel, Krishna (Nita’s vader) in lichte mate en Eva amper. Zij koopt de offerings op de markt in plaats van ze zelf te maken. Dat laatste is voor de jongere generatie steeds gangbaarder, want te druk. Donderdagavond hebben Henna en Gede mij geleerd hoe je een offering moet maken van klapperbladen. Niks voor mij, zo’n gepriegel, je moet daar de rust voor nemen. Fröbelen is nooit mijn sterke kant geweest. Ibu prevelde wat gebeden over mijn misbaksel. Klaar.
Ik vind het opvallend hoe goed de mannen hier niet alleen kunnen koken, maar ook schoonmaken. Helaas kunnen ze geen vlekje op hun scooter of auto zien of het wordt schoongemaakt, zelfs de banden worden met water afgeborsteld. Ik kan dat bijna niet aanzien, zo overdreven. Dat terzijde.
Daarna werd er heel wat afgezongen, de kaarsjes op de taart op een speciale tafel werden aangestoken en toen ik ze had uitgeblazen konden we gaan eten. Heel gezellig en enak sekali (echt lekker).

Vanmorgen om 6.00 met Gede en Henna op weg naar de trekking in de rijstvelden en bossen. Gede komt uit een heel arme familie, zijn moeder is overleden toen hij 6 was. Omdat zijn vader altijd moest werken, heeft hij jaren nauwelijks contact gehad met hem. Nu zijn de banden versterkt en is de band met elkaar goed. Gede is nu samen met zijn vader stap voor stap een nieuw huisje aan het bouwen. Zwaar werk als je dat voor en na school moet doen en het kost veel geld; dat schiet dus niet echt op. Dat is ook de reden dat ik met Gede de uitstapjes maak, zodat hij wat kan bijverdienen. Hij hoopt dat over 5-7 jaar het huisje klaar zal zijn. Voordat we gingen trekken had zijn vader voor koffie en wat bubur gezorgd.
Het was een mooie tocht door het bos, lekker koel, en de rijst- en bloemenvelden, maar je moest wel heel goed uitkijken waar je liep. Soms was het glibberig en soms was het over richels lopen. Ik ben maar 1x gevallen, gelukkig net niet in de kali. Het leven van de boeren is zwaar. Vrouwen torsen met enorme bossen gras en bladeren voor de koeien. Ze plukken bloemen om ze daarna op de pasar te verkopen. Vroeger zag ik de vrouwen water halen beneden bij de bronnen en daarna met gevulde grote kruiken op hun hoofd naar boven lopen. Nu torsen ze op de scooter zo’n plastic watercontainer naar beneden, sjouwen die naar boven en gaan er op de scooter mee naar huis. Het was een leuke ervaring om door dicht begroeide bossen te lopen. Ik heb genoten van het geweldig mooie, steeds wisselende landschap. Na het mandiën smaakte de nasi campur extra lekker!

Ik besef dat dit meer een reisdagboekje is voor vooral mezelf en verwacht ook echt niet dat je alles leest en/of van commentaar voorziet. Ik stuur af en toe naar jullie foto’s omdat die blijkbaar niet op de weblog verschijnen. De komende week zal naar verwachting rustig verlopen. De fiets van Eva wordt op dit moment gemaakt zodat ik die mag lenen. Het volgend weekend blijf ik 2 nachten in Sidemen hier 20 min vandaan. Een goedkoop huisje met warm water en een zwembad. Mijn huid, vooral van de benen is zodanig beschadigd, dat ik ze een paar dagen warm water en zon gun. Misschien dat alle wondjes dan sneller genezen.
Ik hoop dat jullie allemaal in goede doen zijn en klaar voor de kou. Hier is het nu overgangstijd van droog naar nat en dat levert zeer hoge luchtvochtigheid op. Hopelijk beginnen de regens gauw.
Heel veel liefs, Von